[001] Upragniona wolność.

"Są tacy, którzy uciekają od cierpienia, miłość. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekający od miłości, ucieka od samego życia. "

Młoda dziewczyna o ciemno-brązowych włosach i bladej skórze szła przez ulice Bradford, to był jej ostatni spacer tymi uliczkami, pogrążona była w swoich myślach. Przemarzała kolejno przecznice tak dobrze jej znane, w końcu tu się urodziła, tu się wychowała, jednak nie maiła z tym miejscem żadnych wspomnień wartych uwagi. Mijała ludzi, którzy wracali z pracy do domów, w których czekały na nich rodziny, kochane żony z ciepłym obiadem. A ona ? Nigdy nie doświadczyła czegoś takiego jak rodzina, nie miała prawdziwego domu, odkąd tylko się urodziła otaczały ją ściany domu dziecka. Sam odkąd się urodziła, szła przez życie bez niczyjego wsparcia. Choć mieszka w Bradford 18 lat, to nie znalazła osoby której mogła w pełni zaufać, powierzyć swoje sekrety. Życie w którym musiała sama dbać o swój tyłek nauczyło ją aby nie wierzyła ludziom i aby polegała tylko na sobie. Nie obchodzili ją ludzie, nie obchodził ją dom dziecka w którym musiała siedzieć od 18 lat. Była osobą bez uczuć, bez sumienia, nie martwiącą się o konsekwencje, nie martwiącą się o nic. Cało nocne imprezy, wymykanie się z przytułku, narkotyki papierosy, takie było jej życie. A wraz z ukończeniem 18 roku życia nadeszła upragniona wolność.